ΒΑΣΙΛΗΣ

Σχετικά με το άρθρο 11 & 15 θα ήθελα να επισημάνω τα παρακάτω : 1. Όσες προσπάθειες για συγχώνευση έγιναν στο παρελθόν προβλήματα δημιούργησαν παρά έλυσαν.2. Ποιό το οικονομικό όφελος που θα προκύψει από την συγχώνευση;από την στιγμή που λόγω αποστάσεων και λόγω ότι οι περισσότερες μονάδες στεγάζονται σε δικά τους ιδιόκτητα κτίρια δεν βλέπω να εξοικονομούνται χρήματα από ενοίκια λόγω συστέγασης. ( Ενδεικτικά αναφέρω ότι και οι τέσσερεις δομές στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας πλην του κέντρου Προστασίας του Παιδιού Φθιώτιδας( ιδιόκτητο κτίριο) που βρίσκεται στη λαμία απέχουν απο την λαμία έδρα της Περιφέρειας: θχπ φθιώτιδας 35 χλμ ( ιδιόκτητο κτίριο) θχπ Ευρυτανίας 75 χλμ ( ιδιόκτητο κτίριο) θχπ Εύβοιας 105 χλμ ( ιδιόκτητο κτίριο) επομένως για ποια συγχώνευση μιλάμε;3. Οι μονάδες κοινωνικής φροντίδας πρέπει να αντιμετοπίζονται σαν προνοιακές δομές με τις ιδιαιτερότητές τους( διαχερίζονται ζωές) και όχι σαν κοινές εταιρείες.4. Υπάρχει μια αοριστία στον τρόπο που θα διοικηθούν τα Ιδρύματα. Αν κατάλαβα καλά θα διοικούνται από Δ/ντές. Με βάση την κείμενη Νομοθεσία οι Δ/ντές δεν έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες, όπως έχουν οι Διοικητές. Στην περίπτωση αυτή πως θα γίνεται η διαχείριση της καθημερινότητας? Οι ΜΚΦ διαχειρίζονται υποθέσεις ανθρώπων και δεν είναι απλά διοικητικές υπηρεσίες. Καθημερινά απαιτείται να λαμβάνονται σωρεία αποφάσεις, μερικές φορές πολύ κρίσιμες. Θα περιμένει κανείς να συνεδριάσει το ΔΣ για να προχωρήσουν επείγοντα καθημερινά ζητήματα? Μήπως αντί για αυτό το ( γενικό Συμβούλιο) θα πρέπει κάθε μονάδα να έχει το Διοικητή της και το δικό της Συμβούλιογια να είναι πιο ευέλικτη;5.Μήπως όλο το έγχειρημα της υποθέμενης συγχώνευσης γίνεται μόνο και μόνο για να γίνουμε αρεστοί στους τροικανούς και να διαλύσουμε τελείως και το χώρο της πρόνοιας;Να επιβαρύνουμε ακόμα μια φορά τους φορείς με έξοδα για αλλαγή ταμπελών και σφραγίδων.ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ1. Αντι για συγχωνεύσεις χωρίς κανένα αποτέλεσμα φροντίστε αγαπητοί κύριοι του κοινοβουλίου τα ασφαλιστικά ταμεία να πληρώνουν εμπρόθεσμα τα νόμιμα νοσήλεια των περιθαλπομένων στις ΜΚΦ και θα δείτε ότι πλέον καμιά ΜΚΦ δεν θα χρειάζεται επιχορήγηση απο τον κρατικό προυπολογισμό για λειτουργικά έξοδα.2. Τοποθετείστε Διοικητές άτομα και 5 μελές συμβούλιο σε κάθε ΜΚΦ που να έχουν γνώση του αντικειμένου και να » πονάνε αυτό που κάνουν» με αξιολογικά κριτήρια.3 Δώστε τους το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις τους για προσφορά υπηρεσιών σε εξωτερικούς επισκέπτες( λογοθεραπείες , φυσικοθεραπείες κτλ) και η πληρωμή να γίνεται από τα ασφαλιστικά ταμεία στην ΜΚΦ.5 Ενεργοποιήστε τις μετατάξεις στο αποσπασμένο προσωπικό προβλέπεται και από το ν. 4057/2012 για μείωση του λειτουργικού κόστους από μισθοδοσία.

ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Μέσα σε δεκάδες Οργανισμούς που υπάρχουν στην Ελλάδα, επιζήμιους και χρηματοβόρους, υπάρχει και ένας που με λίγα χρήματα έχει προσφέρει τα μέγιστα εδώ και δεκαετίες στις Ελληνικές Εξαγωγές. Μήπως δεν έχει λόγο να καταργηθεί ή να συγχωνευτεί, ενώ αντίθετα να μήνει αυτούσιος και να ενισχυθεί με προσωπικό και χρηματοδότηση; Γιατί τώρα παρά ποτέ οι Ελληνικές Εξαγωγές ανήκουν στις κύριες προτεραιότητες της χώρας. Ο ΟΠΕ με πολλή δουλειά από μέρους των υπαλλήλων του, αλλά και με όρεξη και γνώση του αντικειμένου, μπορεί και προωθεί τις ελληνικές εξαγωγές με την αποτελεσματικότητα που κανείς άλλος φορέας δεν θα μπορούσε να πετύχει..! Οι υπάλληλοί του βαθείς γνώστες του αντικειμένου μπορούν να έρθουν σε επαφή με φορείς εντός και εκτός Ελλάδος γνωρίζοντας πρόσωπα διευθύνσεις και καταστάσεις παγκοσμίως, από την πείρα δεκαετιών και είναι οι μόνοι που μπορούν να διεκπεραιώσουν οποιαδήποτε εργασία στον τομέα των εξαγωγών, οπουδήποτε..! Καταθέτω με αυτό μου το σχόλιο, σχόλιο με το οποίο συμφωνούν και όλοι όσοι έχουν εξυπηρετηθεί μέσω του Οργανισμού Προώθησης Εξαγωγών κατά καιρούς και με τους οποίους έχω συναντηθεί και μπορώ να καταθέσω την αμέριστη εμπιστοσύνη τους στον ΟΠΕ, όπως αισθάνομαι υποχρεωμένη να κάνω, έχοντας προσωπική εμπειρία από τις δράσεις του ΟΠΕ και κλείνω με την ελπίδα ότι με το συγκεκριμένο κείμενο θα συμβάλλω κι εγώ προς την κατεύθυνη της σωστής απόφασης.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ

Γενικό σχόλιο:Μία τέτοια προσπάθεια, για το καλό της χώρας, του παραγωγικού τομέα της και της εποπτείας της αγοράς, θα έπρεπε να είναι άμεσης εφαρμογής ή το αργότερο 1 μήνα από τη δημοσίευση του παρόντος. Προφανώς διατηρώ κάθε επιφύλαξη, διότι δε γνωρίζω από κοντά ή από «μέσα» όλους τους φορείς που αναφέρονται στο παρόν. Πολύ απλά, οι διαδικασίες του δημοσίου είναι πολύ χρονοβόρες κι αν θέλουμε να πετύχουμε κάτι καλό θα πρέπει να μπουν αυστηρά όρια κι όσοι εμπλέκονται να δουλέψουν όπως πρέπει και με συγκεκριμένους στόχους.

ΞΕΝΟΦΩΝ

Στο άρθρο 4 για την κατάργηση του Ν.Π.Δ.Δ. «Οργανισμός Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης» (ΟΤΕΚ) και συγχώνευση εκπαιδευτικών μονάδων στο Υπουργείο Τουρισμού, και στην παράγραφο 1.β) δεύτερο εδάφιο… Να συμπληρωθεί η παρακάτω προσθήκη…. ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ – Στο τέλος του άρθρου 4 και στην παρ.. 1β δεύτερο εδάφιο. Στα Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΙΕΚ) και τις Σχολές Ξεναγών προΐσταται εκπαιδευτικός ή άλλος Δημόσιος Υπάλληλος των κλάδων ΠΕ με οκτώ (8) χρόνια Δημόσια Υπηρεσία, από τα οποία τουλάχιστον δύο (2) σε δομές ή υπηρεσίες της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης και βαθμό Β, όπως ισχύει και στα Δημόσια ΙΕΚ του Υπουργείου Παιδείας–Θρησκευμάτων–Πολιτισμού και Αθλητισμού άρθρο 2 παρ.6 α) (ΦΕΚ.1045/Β/09-07-2010 Αριθ. Α/14442 (2) Τροποποίηση της αριθ. 121/25-05-1992 Αποφ. Υπουργού ΥΠ.Ε.Ο.Θ. «Κανονισμός Λειτουργίας του Οργανισμού Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης», και σύμφωνα με τα όσα ορίζονται στο ν. 3105/2003. Ειδικά για τις Σχολές Ξεναγών, σήμερα επί ΟΤΕΚ και στο παρελθόν επί Διοίκησης ΕΟΤ, Προϊστάμενος ορίζεται πάντοτε από τον κλάδο του Διοικητικού Προσωπικού, όπως προβλέπεται στα άρθρα 6 & 8 του « Κανονισμού Λειτουργίας Σχολών Ξεναγών» Τ. 7662/ Αποφάσεις ΚΥΑ Υφυπ. Ανάπτυξης & Υπουργού Παιδείας/ Β΄/ ΦΕΚ. 1375/ 25 -10- 2002. Γι’ αυτό το λόγο δεν υπάρχει διάταξη στο Ν. 3105 / Α΄ / ΦΕΚ. 29 / 10 -02 2003 για το ποιος θα προΐσταται των Σχολών Ξεναγών. Ορατός κίνδυνος, σε επικείμενη συνταξιοδότηση προϊσταμένου των Σχολών Ξεναγών, να μείνει αυτή ακέφαλη γιατί δεν θα βρεθεί Εκπαιδευτικός που να μπορεί να τοποθετηθεί προϊστάμενος .

Χρήστος Αντωνόπουλος

Οπωσδήποτε το Ι.Ο.Κ. δεν ανταπεξείλθε στο σπουδαίο έργο το οποίο του είχε ανατεθεί, που σύμφωνα με την παρ. 2α, του άρθρου 6, του Ν. 2576/98 εντοπίζεται κυρίως στη «συγκέντρωση, επεξεργασία και αξιολόγηση των κάθε είδους στοιχείων που σχετίζονται με την κατασκευαστική δραστηριότητα στη χώρα, στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα».Αυτό δυστυχώς μου ήταν εξ αρχής γνωστό, γιατί εξαρχής διαπίστωσα ότι δεν συνειδητοποιήθηκε ποτέ ο σημαντικότατος ρόλος που θα μπορούσε να διαδραματίσει ένας τέτοιος οργανισμός στην ανάπτυξη της χώρας.Δυστυχώς φθάσαμε σήμερα να θεωρούμε αυτονόητη την ανάγκη κατάργησής του.Ωστόσο, θεωρώ αναγκαίο, οι αρμοδιότητές του εφεξής να μην ασκηθούν από το Τμήμα Προτύπων Αναλύσεων Τιμών και Ειδικών Κοστολογήσεων, της Διεύθυνσης Προτύπων και Διεθνών Σχέσεων, της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Έργων, που ελάχιστη μόνον σχέση έχει με το αντικείμενο, αλλά από μία αρμοδιότερη οργανική μονάδα, ενός από τα δύο τεχνικά Υπουργεία (Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων ή Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής), η οποία θα κληθεί να αναλάβει το βάρος της άσκησης πολιτικής στο τομέα των Κατασκευών. Δηλαδή, μια Υπηρεσία ικανή να ηγηθεί της μεγάλης προσπάθειας διαμόρφωσης πολιτικής στον ιδιαίτερα ευαίσθητο και κρίσιμο τομέα των Κατασκευών, στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της οικονομικής και περιβαλλοντικής πολιτικής της χώρας.Δυστυχώς, όπως όλοι γνωρίζουμε, σήμερα η υγεία και ο προγραμματισμός του σημαντικότατου αυτού τομέα ασκούνται από το Υπουργείο Οικονομικών (όσον αφορά στις παρεμβάσεις μέσω του φορολογικού συστήματος και του συστήματος επιδοτήσεων), το οποίο ωστόσο, λόγω της φύσης του αντικειμένου του, αντιμετωπίζει τα θέματα αρμοδιότητάς του -που έχουν αντίκτυπο στον τομέα των Κατασκευών- σαν παραμέτρους της οικονομικής πολιτικής και ειδικότερα της φορολογικής και της χρηματοπιστωτικής πολιτικής. Υπάρχει επομένως, σοβαρότατο έλλειμμα άσκησης ολοκληρωμένης πολιτικής κατασκευών και σοβαρότατο πρόβλημα συντονισμού των φορέων που με τις αποφάσεις τους επηρεάζουν τον τομέα των Κατασκευών.