Έρση Ζακοπούλου

Η πληθώρα των σχολίων στο περιώνυμο άρθρο 9 αποκαλύπτει περίτρανα ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει, σε τέτοιο τουλάχιστον βαθμό, χάσει τα αντανακλαστικά της, ώστε να μην αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι λογικό, σκόπιμο και προς την κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού του κράτους, ένα ερευνητικό Κέντρο να αποσπάται από τον ερευνητικό ιστό και να γίνεται αντικείμενο διαχείρισης εκτός κάθε σχεδιασμού και κάθε πολιτικής για την έρευνα της χώρας. Αυτό ακριβώς γίνεται με την κατάργηση της αυτοτέλειας του ΕΚΚΕ στο πλαίσιο γενικών συγχωνεύσεων.Πραγματικά ακόμη και ο πλέον καλόπιστος πολίτης δεν αντιλαμβάνεται γιατί ενώ το Υπουργείο Παιδείας – και πριν το Υπουργείο Ανάπτυξης – τώρα και χρόνια δεν κατορθώνει να αποκρυσταλλώσει σοβαρή πολιτική για την έρευνα της χώρας, το θεσμικό της πλαίσιο και την προσήκουσα διάρθρωση των ερευνητικών της φορέων, προχωρά στην κατάργηση ενός Κέντρου της. Θα διορθωθεί τίποτα στην έρευνα με την θεσμική αυτή κίνηση?Αντίθετα, πώς και πόσο επιτέλους θα έπρεπε να διαμαρτυρηθεί ολόκληρη η ερευνητική κοινότητα για την ανικανότητα του κράτους να χαράξει πολιτική, για τις παλινωδίες που υφίστανται με τον αέναο σχεδιασμό νέων σχεδίων νόμων, τα άπειρα παραδείγματα ανικανότητας της διοικητικής μηχανής να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία του όποιου θεσμικού πλαισίου και τις άτακτες σπασμωδικές επιμέρους ρυθμίσεις. Τόση προχειρότητα και ανικανότητα έχει επιδείξει ο πολιτικός κόσμος και το κράτος απέναντι στην έρευνα ώστε να είναι ο μόνος τομέας, απ’ ό,τι γνωρίζουμε – τόσο το χειρότερο αν υπάρχουν και άλλα σχετικά παραδείγματα – όπου ένας νόμος ψηφίζεται αλλά η εφαρμογή του αναστέλλεται και επανασχεδιάζεται εκ νέου από άλλο Υπουργείο .. για να ξαναξεχαστεί. Και τα χρόνια περνούν. Αλλά, τι ζητάμε όταν ακόμη και σε ποιο Υπουργείο πρέπει να ανήκει η έρευνα δεν είναι σε θέση να αποφασίσουν με κάποια συνέπεια οι … αρμόδιοι!Επιτέλους, η έρευνα δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι το κατεξοχήν πεδίο πειραματισμών, παραλείψεων, αυθαιρεσιών και επιμεριστικών ατελέσφορων επιλογών. Κάτι τέτοιο δεν γεννά παρά αδιαφορία ή ιδιοτελείς ατομικές στρατηγικές στο εσωτερικό της ερευνητικής κοινότητας.Το ΕΚΚΕ δεν έφταιξε σε τίποτα για να το μεταχειρίζονται τώρα έτσι. Αντίθετα προσπάθησε να επιβιώσει όσο καλύτερα μπορούσε στο εχθρικό αυτό περιβάλλον και παρήγαγε όφελος για την ελληνική κοινωνία και τον πολιτισμό. Ας έχει τουλάχιστον το δικαίωμα να αντιμετωπιστεί επί ίσοις όροις, όπως αρμόζει στην πάνω από πενήντα χρόνια αυτοτελή ύπαρξή του, στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης – για άλλη μία φορά – αναδιάρθρωσης του ερευνητικού ιστού της χώρας στο εγγύς μέλλον.΄Ερση Ζακοπούλου Διευθύντρια Ερευνών ΕΚΚΕΕύη Φαγαδάκη ΕΛΕ Β ΕΚΚΕ

Έρση Ζακοπούλου

Συμφωνώ με τις θέσεις της Ένωσης Ελλήνων Ερευνητών και την επιστολή του Δ.Σ. του ΕΚΚΕ.Επιπλέον από αστοχίες – θέλω να ελπίζω – των διατυπώσεων του νομοσχεδίου υπάρχει κίνδυνος να διακόψουν τη θητεία τους οι νέοι ερευνητές του ΕΚΚΕ που βρίσκονται στις κατώτερες βαθμίδες ερευνητών και συνέβαλαν σημαντικότατα στην ανανέωση και διεύρυνση της ερευνητικής δραστηριότητας του Κέντρου τα τελευταία χρόνια. Κάτι τέτοιο θα ξεπερνούσε κάθε όριο αυθαιρεσίας αλλά και θα αποτελούσε το επιστέγασμα μιας ιδιαίτερα επιζήμιας νομοθετικής παρέμβασης.Έρση ΖακοπούλουΔιευθύντρια Ερευνών ΕΚΚΕ